Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Keramiek is een anorganisch materiaal dat noch een metaal noch een polymeer is.^[1] Voorbeelden van keramieken zijn bijvoorbeeld aardewerk, steengoed en porselein, maar daarnaast valt ook te denken aan diamanten, supergeleiders en implantaten. Keramiek ontstaat door verhitting (in bijvoorbeeld een oven), soms in combinatie met druk, waarbij minimaal twee elementen aanwezig zijn. Een van deze elementen is non-metallisch en de ander mag zowel metallisch als niet-metallisch zijn.

Keramische producten zijn anorganische niet-metallische producten die niet of nauwelijks oplosbaar zijn en voor een belangrijk deel uit kristallijn materiaal bestaan. Eerst krijgen de producten bij kamertemperatuur hun vorm en worden daarna met een warmtebehandeling bij hoge temperaturen (>800 °C voor klassieke en >1200 °C voor technische keramiek) gebakken en zullen de producten hun typische materiaaleigenschappen verkrijgen.

Sommige materiaalkundigen rekenen glas en ander glasachtig amorf keramiek ook tot de keramieken, maar vanwege de amorfe kristalstructuur worden ze vaak in een aparte materiaalcategorie geplaatst of in ieder geval apart benoemd. Keramiek heeft een kristallijne of polykristallijne kristalstructuur

In deze rubriek nemen we alle producten op die mogen en kunnen gebruikt worden op keramiek en keramische tegels  En zeker die producten die specifiek gemaakt zijn voor op keramische tegels.